Disiarczek selenu w profilaktyce łupieżu

Łupież kojarzy nam się najczęściej z uciążliwym efektem ?zimy? na włosach. Białe, suche łuski na skórze, świąd to tylko niektóre z przykrych objawów. Często zapominamy jednak o tym, że łupież to nie tylko DEFEKT KOSMETYCZNY, ale przede wszystkim CHOROBA. Wszyscy wiemy, że ?lepiej zapobiegać niż leczyć?, dlatego pokażemy Ci, jak chronić skórę głowy przed tym problemem zanim wystąpi.

Łupież

Łupież jest powszechnie występującym schorzeniem owłosionej skóry głowy. Dotyka ok. 18 % populacji kobiet i ok. 30% populacji mężczyzn. Nie omija także osób przesadnie dbających o higienę.¹ Problemy z łupieżem są przyczyną nawet 20% porad u lekarzy dermatologów.²

Przyczyny powstawania zmian nie są do końca znane. Niemniej jednak uważa się za istotny wpływ czynników egzogennych - środowiskowych oraz endogennych - zależnych od organizmu ludzkiego. Wśród czynników zewnętrznych wymienia się między innymi zanieczyszczenie powietrza oraz nieodpowiednią pielęgnację skóry głowy i włosów. Zaburzenia procesu rogowacenia skóry, zaburzenia hormonalne oraz nadmierne namnażanie grzyba Malassezia spp., bytującego na owłosionej skórze głowy należą do czynników wewnętrznych, z czego najistotniejsze wydają się być zaburzenia w procesie regeneracji skóry. Zdrowa skóra odnawia się co 28 dni. Jeżeli proces ten przebiega szybciej, może dochodzić do nawarstwiania komórek skóry i powstawania łupieżu. Ważne, aby pamiętać, że bardzo często łupież jest konsekwencją zaistnienia kilku czynników jednocześnie.

Czy łupież to tylko efekt zimy?

Kiedy spada temperatura, zdecydowanie częściej nosimy nakrycia głowy. Skóra głowy poci się. Przechodzenie z pomieszczeń w których jest ciepło na dwór, gdzie o tej porze roku panują niskie temperatury, sprawia że skóra jest narażona na ekstremalne zmiany, mogące powodować nasilenie objawów łupieżu. Obfite, drobnopłatowe złuszczanie naskórka skóry owłosionej, to obraz, z którym najczęściej kojarzymy łupież. Nie jest to jednak jedyne oblicze tej choroby. Rozróżniamy kilka podtypów łupieżu, odmiennych pod względem miejsca występowania, postaci, czy nasilenia zmian. Najpopularniejsze to łupież suchy i łupież tłusty, ale nie można zapominać także o łupieżu pstrym, czy łojotokowym zapaleniu skóry głowy. Czym te odmiany różnią się między sobą?

• Łupież suchy. Obok łupieżu tłustego, to najczęściej spotykana odmiana. Zmiany zlokalizowane są w obrębie owłosionej skóry głowy, a także w okolicy brwi i rzęs. Objawem są białe łuski, łatwo oddzielające się od podłoża i przypominające konsystencją puder. Skóra w przypadku łupieżu suchego, nie jest zmieniona zapalnie.
• Łupież tłusty może być kolejnym stadium łupieżu suchego, kiedy z wiekiem łupież suchy przekształca się w łupież tłusty. Zmiany obejmują swoim zasięgiem te same rejony ciała, co łupież suchy. Łuski są barwy żółtej, bardzo mocno przytwierdzone do podłoża. Mają tendencję do nawarstwiania się i tworzenia strupów. Łuski zlokalizowane są w tym wypadku najczęściej na podłożu zapalnym. Zmianom towarzyszy znaczny świąd i wypadanie włosów.
• Łupież pstry to powierzchowne zakażenie naskórka objawiające się żółtobrunatnymi plamami, umiejscowionymi głównie na klatce piersiowej. Wywołany jest przez gatunek grzyba drożdżopodobnego ? Malassezia furfur, który wydziela substancje o działaniu prozapalnym. Zmiany mają tendencję do obwodowego szerzenia się i zlewania ze sobą. Pod wpływem promieniowania słonecznego nie ulegają opalaniu. Łupież pstry pojawia się najczęściej w okresie dojrzewania płciowego. Bardzo rzadko występuje u dzieci.
• Łojotokowe zapalenie skóry także objawia się łuszczeniem naskórka. Towarzyszą mu rumień oraz świąd. Zmiany zlokalizowane są najczęściej w obrębie owłosionej skóry głowy i w miejscach o dużej ilości gruczołów łojowych (klatka piersiowa, część środkowa twarzy ? tzw. strefa T).

Niezależnie od tego, z którą z odmian łupieżu mamy do czynienia, żadna z nich nie należy do przyjemnych. Dlatego warto się przed nimi chronić.

Jak chronić się przed łupieżem?

Łupież i łojotokowe zapalenie skóry, ze względu na ich przewlekły charakter oraz tendencję do nawrotów, nie są schorzeniami łatwymi do opanowania. Aby kontrolować ich przebieg, należy regularnie i konsekwentnie pielęgnować owłosioną skórę głowy. W tym celu najczęściej stosuje się preparaty miejscowe o właściwościach cytostatycznych, czyli mających zdolność hamowania zbyt szybkiego wzrostu kolejnych warstw naskórka, keratolitycznych, czyli złuszczających, a także, o działaniu przeciwgrzybiczym. Aplikowane w postaci olejków, płynów, kremów, pianek czy szamponów, eliminują zmiany i zapobiegają ich ponownemu pojawieniu się. Istotą powodzenia terapii przeciwłupieżowej jest cierpliwość i konsekwencja w stosowaniu odpowiednio dobranego preparatu.

Jednym ze składników aktywnych stosowanych w produktach przeciwłupieżowych jest siarczek selenu. Działanie siarczku selenu polega na zwolnieniu tempa regeneracji komórek. Z czasem dochodzi do przywrócenia prawidłowego procesu odnowy komórek warstwy rogowej i objawy łupieżu ustępują. Dodatkowo, siarczek selenu prowadzi do zahamowania rozwoju grzybów z rodzaju Malassezia spp.

Zauważono, że skuteczność szamponów przeciwłupieżowych wzrasta, kiedy pozostawia się spieniony preparat przez kilka minut na skórze głowy.

NIZAX CONTROL - skóra głowy pod kontrolą

Dzięki odpowiednio dobranym składnikom, NIZAX CONTROL jest skutecznym szamponem o właściwościach przeciwłupieżowych i pielęgnacyjno- kosmetycznych. Zawiera 1% disiarczku selenu, posiada bardzo dobre właściwości myjące, starannie oczyszcza skórę głowy, powodując łatwe oddzielanie i usuwanie martwych komórek naskórka w postaci łusek. Działa od pierwszego mycia głowy, w sposób wyraźny zmniejszając łupież oraz podrażnienia i swędzenie wywołane łupieżem. Przywraca naturalny proces odnowy naskórka i fizjologiczną równowagę skóry głowy.

1. Wiesław Malinka ?Zarys Chemii Kosmetycznej? Wyd. Volumed 1999
2. Łupież i łojotokowe zapalenie owłosionej skóry głowy- patogeneza, obraz kliniczny oraz aspekty terapeutyczne.)Brzezińska- Wcisło, D.Wcisło-Dziadecka, A.Lis-Święty, D.Trzmiel. Postępy Dermatologii i Alergologii XXIV:2007/2